Światowy Dzień Świadomości Autoagresji
Autoagresja jest powszechnym zjawiskiem wśród młodzieży. To każde dobrowolne, intencjonalne i podejmowane mniej lub bardziej świadomie zachowanie, które stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia.
Zachowanie to najczęściej służy regulowaniu emocji. Młode osoby korzystają z niego, ponieważ jest to jedyny dostępny im sposób radzenia sobie z napięciem. Najczęściej motywami osób dokonujących samookaleczeń są: dążenie do rozładowania napięcia oraz radzenie sobie z silnymi i/lub trudnymi emocjami, pokonywanie napięcia wewnętrznego, radzenie sobie ze złością skierowaną na siebie oraz na innych, ale również dostarczanie sobie intensywnych bodźców i pokonywanie nudy, komunikowanie innym swojego cierpienia, próba zaimponowania otoczeniu a także ciekawość.
Okaleczanie się jest zachowaniem szkodliwym, ale nie musi wiązać się z ryzykiem samobójstwa. Aby zaprzestać samouszkodzeń, nastolatek musi poznać strategie zastępcze, np. mówienie o swoich emocjach, próba modyfikacji negatywnych myśli lub tolerowanie swoich emocji. Trzeba próbować zrozumieć, dlaczego nastolatek dokonuje samouszkodzeń. Groźby czy kary nie spowodują, że przestanie to robić, raczej będzie ukrywać swoje zachowanie. W rozmowie z nastolatkiem o okaleczaniu się, należy panować nad swoimi emocjami. Samookaleczanie wiąże się zwykle z dużym napięciem i dodatkowe emocje nie poprawią sytuacji. Dorosły, chcąc pomóc, powinien starać się zrozumieć, dlaczego nastolatek dokonuje samouszkodzeń, co mu to daje, jakie ma z tego korzyści. Chcąc pomóc dziecku warto rozważyć wizytę u psychologa lub lekarza psychiatry.
Źródło: Łukasz Barwiński, Kiedy ból koi cierpienie – psychologiczne funkcje zachowań autoagresywnych
————————————————————————————————————–
Korzystanie z mediów elektronicznych przez dzieci i młodzież.
Co mogą zrobić rodzice, opiekunowie, aby było bezpieczne?
- Ustalić z dzieckiem zasady korzystania z mediów elektronicznych w domu i poza nim.
- Sprawdzać zachowanie dziecka w Internecie- z czego korzysta, czy przestrzega ustalonych zasad.
- Wyciągać konsekwencje w przypadku złamania zasad – nie muszą one być surowe czy długotrwałe, ważne, aby dziecko wiedziało, że zasad trzeba przestrzegać.
- Rozmawiać z dzieckiem, w jaki sposób należy korzystać z zasobów Internetu, jakie zagrożenia mogą je spotkać i jak wtedy reagować.
- Zadbać, aby korzystanie z mediów elektronicznych nie było głównym sposobem spędzania czasu przez dziecko, aby rozwijało swoje zainteresowania i było aktywne fizycznie.
- Korzystać z programów ochrony rodzicielskiej, np.:
– BENIAMIN występuje w wersji na komputer i telefon. Blokuje dostęp do stron, zgodnie z ustawieniami ustalonymi przez osobę nadzorującą komputer oraz ogranicza dostęp do wybranych funkcjonalności (np. komunikatory, listy dyskusyjne, ściąganie plików z sieci, zarządzanie dostępem do serwisów wideo i społecznościowych). https://beniamin.pl
– CHILD CONTROL sprawdza i rejestruje sposób korzystania z komputera, pozwala zarządzać czasem, w którym jest on używany, blokuje wskazane strony i programy. Program pozwala kontrolować dostęp do komputera. Child Control posiada także takie opcje jak wyłączanie komputera o określonym czasie, ustalanie, jak często mają być sprawdzane strony www czy też ustalanie tygodniowego limitu na używanie aplikacji. www.salfeld.com
– OPIEKUN DZIECKA W INTERNECIE blokuje dostęp do stron www zawierających pornografię, przemoc, propagujących narkotyki oraz działalność sekt. Można blokować także dodatkowe strony. Opiekun Dziecka w Internecie zapisuje strony otwierane przez dziecko, a także kontroluje czas korzystania z Internetu. www.opiekun.pl
- Korzystać z systemu PEGI – to ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier (Pan-European Game Information), odnoszący się do wieku graczy, który informuje o charakterze treści gier, aplikacji (nie jest to informacja o wymaganych umiejętnościach).
I tak np. oznaczenie „16” informuje, że jest to gra odpowiednia dla osób powyżej 16. roku życia.
Na podstawie:
Krzyżak-Szymańska E. (2018). Uzależnienia technologiczne wśród dzieci i młodzieży.
Pyżalski J. i wsp. (2019), Polskie badania EU Kids online 2018,
Grabowska M., Gwiazda M. (2018), Młodzież 2018
Drodzy rodzice,
prawie każdy z nas miał kiedyś do czynienia z wyśmiewaniem, z ludźmi mówiącymi o nas złe rzeczy, a nawet z sytuacjami, kiedy próbowano nas uderzyć. Trudno czuć się dobrze, gdy ktoś nas ośmiesza lub zastrasza.
Dziecko może myśleć, że na to zasługuje, że inni mają go za słabeusza, może obawiać się, że zostanie wyśmiane i odrzucone, jeśli komuś o tym powie. Może obawiać się ataku fizycznego. Cierpienie może być trudne do zniesienia, ale milczy, bo nie chce jeszcze bardziej narazić się dręczycielowi. Czuje się osamotnione i nie wie, dokąd zwrócić się po pomoc.
Potrzebuje podpowiedzi, co robić. Potrzebuje wsparcia, aby nie zniechęcać się, jeśli wysiłki nie przyniosą rezultatu już za pierwszym razem, aby pamiętać, że większość rzeczy nie ulega zmianie w ciągu jednej nocy, ale jeśli będzie wytrwałe – zmiany nastąpią na pewno!
Pomocne mogą być bajki terapeutyczne.
„Bajki to najbliższe dziecku utwory, w których świat realny miesza się z fantastycznym i razem tworzą zrozumiałą rzeczywistość. Dziecko zapoznaje się w nich z sytuacjami wzbudzającymi niepokój oraz znajduje cudowne rozwiązanie problemów. W świecie bajek można poznać przyjaciół, przeżyć wspaniałe przygody, a przede wszystkim pozbyć się lęku”. (Maria Molicka, Bajki terapeutyczne)
Zachęcam serdecznie do korzystania z bajek w wydaniu książkowym wspomnianej M.Molickiej lub korzystania z zasobów dostępnych w internecie. Polecam stronę Pawła Księżyka
https://bajki-zasypianki.pl/bajki-terapeutyczne/,
na której znajdziecie Państwo nie tylko bajki terapeutyczne.