W dniu 21 października 2022r. w brazylijskim Natal Daria została:

– mistrzynią świata w fukugo,

– brązową medalistką w kumite oraz

– zdobyła trzecie miejsce w kata.

Karate tradycyjne

Od 4 roku życia, czyli już od 10 lat trenuje karate tradycyjne. Swoją przygodę z karate rozpoczęła w Płockiej Akademii Karate Tradycyjnego, a po jej przekształceniach od ponad 5 lat kontynuuje ją w Klubie Karate Tradycyjnego Płock zrzeszonym w Polskiej Unii Karate Tradycyjnego (PUKT). Jej klubowym trenerem jest sensei Jan Kłębek (4 DAN)

W pierwszych swoich zawodach w Kluczborku wystartował zaledwie po kilku miesiącach od rozpoczęcia treningów i od razu wywalczyła I miejsce w konkurencji kihon.

Już od początku wykazywała się ogromnym zaangażowaniem i predyspozycjami do uprawiania sportu. Dzięki jej zaangażowaniu niezmiennie trenuje i rozwija jedną ze swoich pasji jaką jest karate tradycyjne. Co roku startuje w kilkunastu zawodach, gdzie potwierdza swoje wysokie umiejętności techniczne, formę i przygotowanie na najwyższym poziomie.

Wielokrotnie zdobywała medale na zawodach krajowych i międzynarodowych. Do jej największych osiągnięć w latach 2015-2021 w kategoriach dziecięcych należy zaliczyć:

Nie sposób wymienić jej wszystkich zdobyczy medalowych na zawodach krajowych bo było ich bardzo dużo.

Od 2022r. Daria z racji swojego wieku przeszła z kategorii dzieci do kategorii junior młodszy.

W marcu 2022r. roku przystąpiła do egzaminu na pierwszy stopień mistrzowski (1 DAN – czarny pas) i zdała go z wyróżnieniem.

W 2022 roku jest lista osiągnięć jest równie imponująca:

Wioślarstwo

W 2021 rozpoczęła swoją przygodę z nową dyscypliną sportową – wioślarstwem w Płockim Towarzystwie Wioślarskim pod kierunkiem trenera Piotra Sałkowskiego

Już na swoich pierwszych zawodach – 29 edycji „Płockich Ergowioseł” zajęła I miejsce w kategorii Szkoły Podstawowe dziewcząt VII-VIII klasy – indywidualnie oraz I miejsce z koleżankami w konkurencji zespołowej.

W bieżącym roku osiągała następujące wyniki w zawodach wioślarskich:

Krótki słowniczek

KIHON

Termin używany w sztukach walki do określenia zbioru technik podstawowych, zazwyczaj ćwiczonych „w powietrzu”, z udziałem partnera lub bez, często w ruchu. Trening kihon polega powtarzaniu ciosów, kopnięć, bloków, cięć itp. aż do wyczerpania, aby wykształcić tzw. pamięć fizjologiczną (spowodować działania odruchowe i przyzwyczaić mięśnie do właściwego ułożenia).

Techniki kihon dzielą się na kilka podstawowych grup: tachi (postawy); tsuki (uderzenia); keri (kopnięcia); uke (bloki); harai (podcięcia); kyūsho ([ucisk na] punkty witalne)

KATA

Esencją karate są kata (formy). Składają się one z serii skoordynowanych i harmonijnych ruchów, które wykonywane są z zachowaniem ustalonej kolejności i określonego rytmu. Każde kata przedstawia wyimaginowaną walkę z kilkoma przeciwnikami jednocześnie. Każde kata składa się z serii następujących po sobie ruchów, wykonywanych wzdłuż linii zwanej embusen. Ostatni ruch kata powinien wypaść dokładnie w tym samym punkcie, w którym rozpoczęto ćwiczenie. Oczywiście po bezbłędnym wykonaniu wszystkich technik pozorowanej walki. Pozostawanie w czujnej gotowości (zanshin) jest integralną częścią kata i powinno być równie doskonałe jak zachowanie w ćwiczeniu okreslonej pozycji (kamae).

Oceniane są w sposób punktowy. Przy ocenie kata sędziowie biorą pod uwagę: poprawność techniczną ruchów kata, ich kolejność, kontynuację technik, tempo charakterystyczne dla każdego kata, interpretację zastosowania poszczególnych technik kata. W kata drużynowym dochodzi jeszcze element synchronizacj i ruchów drużyny, składającej się z trzech zawodników lub zawodniczek.

KUMITE

Jest to walka, w której wykonywane „pustymi rękoma” (nieuzbrojoną dłonią) techniki podstawowe nabierają konkretnego sensu w konfrontacji z rzeczywistym przeciwnikiem. Poprawność i sumienność wykonania technik stanowią podstawę kumite. Niełatwo to sobie uświadomić, zwłaszcza początkującym. Dopiero po pewnym czasie stopniowo przychodzi zrozumienie, że kumite to taki rodzaj walki z przeciwnikiem, który ma na celu służyć wyłącznie własnej ekspresji i samodoskonaleniu. Niezbędne jest zatem podjęcie maksymalnego wysiłku fizycznego i psychicznego, który pozwoliłby utrzymać stałą koncentrację w wykonywaniu każdej techniki z odpowiednią sprawnością i siłą. Celem jest uniemożliwienie przeciwnikowi skutecznej reakcji. Zależnie od osiągniętego poziomu zaawansowania, walki prowadzone są w rozmaity sposób. Rozróżniamy trzy kategorie: podstawową (ustalony dystans i zapowiedziane techniki – kihon ippon kumite), półwolną (dystans dowolny, na pierwszą, zapowiedzianą technikę ataku wykonywaną w ustalonym czasie – jiyu ippon kumite) i wolną (walczący mogą stosować bez zapowiedzi dowolne techniki, zachowując jednak pełną kontrolę nad uderzeniem, tak, by nie spowodować obrażeń u przeciwnika – jiyu kumite). Skoro ostatecznym celem karate jest panowanie nad sobą i swoimi emocjami, jasna staje się przyczyna, dla której kumite w kategorii wolnej jest ostatnim stadium treningu w tej formie karate.

FUKU-GO

Dwubój polegający na naprzemiennym rozgrywaniu kitei i kumite w ramach jednej konkurencji. Schemat rozgrywek eliminacyjnych jest zawsze tak ułożony, by w finale rozgrywane było kumite.

EN-BU

Walka choreograficznie ułożona. Czas trwania wynosi 55-60 s. Rozgrywana w parach: mężczyzna – mężczyzna, mężczyzna – kobieta. Oceniana systemem punktowym, podobnie jak kata.